Dreef in Rivierenhof

Lieve zag de oproep van Stadsgroen, en wou graag haar verhaal met ons delen. Hieronder vind je haar cursiefje over haar favoriete groene plek.

Een kind van het Noorden

Negen uur ’s morgens en een frisse zes graden. Een felle laaghangende herfstzon die de witte sluier van nevel over de beemden hel oplicht. In de schaduw tooit de rijm het gras helder wit en de weiden in de zon glinsteren van de dauwdruppels als kristallen. Ik hou van de koele luchten. Warm aangekleed, stevige wandelschoenen aan, de haren in de wind en een frisse neus. De rukwinden die de voorbije dagen door de hemel joegen zorgden voor een bont roestig bladertapijt. De bomen hebben nog steeds de prachtigste kleuren. Het hele kleurpalet, geen vijftig tinten grijs maar wél vijftig tinten van groen over geel en bruin naar fel rood.

De eerste bomen die reeds in september hun blaren lieten vallen waren de wilde kastanjes. En de laatste, dat weet ik nog van vorig jaar, waren de wilgen. Alle bomen stonden al kaal, toen de wilgen nog getooid waren met hun fijne spitse groene bladeren. Die verkleuren ook haast niet. Die vallen nog vrij groen de grond op.

Ik moet me bijna verontschuldigen wanneer ik durf te beweren dat ik eigenlijk niet zo van de zomer hou. Te warm, te veel insecten, te vlug kleverig bezweet. Geen rust in de parken en bossen. Veel te veel volk overal. Geef mij maar, zoals vandaag, een koele zes graden. Buiten een obligate jogger en nog enkele hondenbezitters, heb ik het groen bijna alleen.

Mijn hondje vindt het ook fijn. Dat zie ik aan zijn druk gesnuffel. Hier maak ik mijn hoofd leeg voor een drukke dag begint. Even blijf ik uit pure verbazing staan kijken hoe zijn warm kakje dampt in de koele lucht. Wat een luxe zo tussen 9 en 10 te kunnen wandelen in mijn Rivierenhof.

De herfst, mijn liefste seizoen. Ik ben een echt kind van het Noorden.

Lieve Mariën is stadsgids van www.bruisendantwerpen.be

Jouw verhaal

Beste inwoner van Antwerpen,

Koloniaal - Neokoloniaal --> Dekoloniaal

Onze stad heeft een rijk verleden maar ook zeer duister. Antwerpen staat namelijk vol koloniale symbolen, we komen ze overal tegen. Dit kan een straatnaambord, standbeeld, gebouw of product zijn. Deze plekken en objecten die we dagelijks tegenkomen zijn trofeeën van structureel ongelijke machtsverhoudingen en racisme. Ken jij een plek of object dat volgens jou gedekoloniseerd moet worden? Iets dat dringend opnieuw ingekleed en herbestemd moet worden, of gewoonweg helemaal moet verdwijnen? Heb jij een straf verhaal over dekolonisatie in Antwerpen dat gelinkt is aan een bepaalde plek? Stuur/bel/mail ze ons dan door.

Rataplan gaat samen met voormalig stadsdichter Seckou Ouologuem op zoek naar verhalen, plekken en objecten in de stad die onder de aandacht gebracht moeten worden. Dekoloniseer mee en bezorg ons je verhaal!