Mastvest
Tijdens een korte wandeling in Mastvest vertelde Erik Biesemans me over zijn verkenning van stilteplekken in en rond de Stad Antwerpen. Hij gaat dagelijks met de fiets of te voet op zoek en vond iets meer dan een jaar geleden het Mastvest Park, in de tentoonstellingswijk, waar hij sindsdien erg vaak terugkomt om te wandelen, te rusten, te ontmoeten.
Mastvest
Hij heeft een plek gevonden
waar verdwalen niets te maken heeft met weten
waar je bent, waar je heen wil
een stiltegebied onder het ruisen van de zee als een ringweg
het gerucht van voorbijgangers die aan honderdtwintig per uur
de stad omtrekken met hun haast
terwijl hij een liggende acht in het grindpad slijt
tussen de honden die hun mens uitlaten
langs knoppen waarin hij bloemen vermoedt
vogels die hij hun eerste vrije val zag maken
bomen die hij bij naam en toenaam kent
waarvan er een, onvindbaar vandaag, zijn bestemming is
nauwelijks regent het genoeg om zijn spoor te wissen
lichtvoetig treuren de wilgen
Dit gedicht kwam tot stand door een samenwerking met de Klimaatdichters.
home | klimaatdichters
foto's: Roxi Pop/ B Pop Media