Bankjes in Rivierenhof

Kalopsia Beach

misschien is dit, deze bank, deze plek
een rekwisiet in een abstract decor, of beter:
is de omgeving een concreet, naturalistisch decor
in een surreëel spel waar werkelijkheid & verbeelding
hun tegenstellingen verliezen – wat valt er anders te verwachten
van een natuurdomein dat de eloquente rivier het groot schijn
in zich weet kronkelen?

als je lang genoeg blijft kijken, kan je hier alles zien:
twee eenden op het water bijvoorbeeld – en dan aan dale cooper denken
die zich in twin peaks verwondert wanneer hij “ducks… on a lake” ziet.

of aan de overkant van het water:
een jogger die sterk op odysseus gelijkt, die ver van huis is, lijkt,
die het verschil tussen deurne en ithaka niet meer kent,
of dat tussen een schip, een sirene en een opgeladen smartphone,
hij kan louter nog “penelope” zuchten in zijn bezwete decathlonoutfit,
op zoek naar zijn spreekwoordelijke tweede adem.

of nog verder, buiten de cocon die ons wordt opgedrongen:
die & die & die die niet goed voor ons zijn, ook al zag je die voor een veilige haven aan,
maar de veiligste haven blijkt een ongewoon gewone zitbank
aan een onschuldige waterloop die te vervuild is door onverschilligheid en daardoor
niet in azuurblauw getooid is maar in de lelijkste kleur ter wereld, pantone 448c,
een kleur waarvan de weerkaatsing zo’n weerzinwekkende instagramfilter oplevert
dat zelfs narcissus, de antropomorfe selfie, zichzelf plots maar bwa zou vinden.

misschien is dit, deze bank, deze plek
geen rekwisiet maar een toevallig ithaka voor zwervers,
de harry pottereske zitbank van de hoge nood,
een safe space, een comfortzone, een optatief die een indicatief is geworden,
whatever you want maar geen status quo: hier ben jij jezelf –

en je sluit de ogen en luistert, hoort niets bijzonders of toch,
elk geluid is ongewoon gewoon en je doezelt, dommelt, verzandt in de alfaslaap,
een surreëel spel waar werkelijkheid & verbeelding hun tegenstellingen verliezen –

aan de oevers van kalopsia beach spoelt geen prom queen “wrapped in plastic” aan,
hoeft de fbi geen verwonderde special agent uit te sturen om de werkelijkheid te resetten,
jogt odysseus op het dek van zijn ecologisch verantwoorde cruiseschip heen en weer
om toch maar in vorm te blijven terwijl hij zoomt met penelope in afwachting van –

wake
het geluid van de straatkant
een hybride bus trekt op
een helikopter op zoek naar
die & die & die
maar dat is de overkant van het water
die heeft nu geen belang
jij bent hier
jij bent je gedachten
noem die kalopsia beach of room of requirement of ithaka
of ontspanning of verpozing of inspiratie
voor morgen, later, verder
pantone 448c maskeert je niet
jij maskeert pantone 448c
maakt het azuurblauw &

misschien hebben we geen metaforen nodig,
is dit werkelijk een zitbank in het rivierenhof in deurne, antwerpen,
waar iemand ooit haar spreekwoordelijke tweede adem heeft gevonden
omdat (…)
& (…)

jij kan meer van deze bank maken dan deze bank van jou,
je aanwezigheid volstaat – en die van twee eenden en een jogger.

Dit gedicht kwam tot stand door een samenwerking met de Klimaatdichters.
home | klimaatdichters

foto's: Roxi Pop/ B Pop Media